Στόχος του είναι:

α) Η λεπτομερής αξιολόγηση της εμβρυϊκής ανατομίας, όπου αναγνωρίζονται τυχόν ανατομικές ανωμαλίες.

(Ωστόσο, όσο ενδελεγχής και εάν γίνει ο έλεγχος, το ποσοστό ανίχνευσης σοβαρών συγγενών ανωμαλιών του εμβρύου προγεννητικά είναι περίπου 70%).

β) Η αξιολόγηση ευρημάτων που μπορεί να παραπέμπουν σε χρωμοσωμικά ή γενετικά νοσήματα (συγκεκριμένα για τον υπολογισμό της τελικής πιθανότητας για χρωμοσωμικές ανωμαλίες π.χ. σύνδρομο Down συνεκτιμούνται και τα αποτελέσματα του υπερηχογραφήματος της αυχενικής διαφάνειας καθώς και του βιοχημικού ελέγχου του 1^ου τριμήνου).

γ) Ο έλεγχος της ανάπτυξης του εμβρύου, του πλακούντα, του ομφαλίου λώρου και του αμνιακού υγρού.

δ) Ο εντοπισμός των εγκύων με κοντό ή ανοιχτό τράχηλο, (μετρώντας το μήκος του τραχήλου της μήτρας) που έχουν αυξημένη πιθανότητα για πρόωρο τοκετό.

Οι μητέρες αυτές θα αντιμετωπιστούν ανάλογα, με  φαρμακευτική αγωγή, ( προγεστερόνη), τοποθέτηση τραχηλικού πεσσού  ή και με περίδεση τραχήλου μήτρας.

ε) Ο υπολογισμός της πιθανότητας προεκλαμψίας και ενδομήτριας καθυστέρησης της ανάπτυξης του εμβρύου.

Η μέτρηση των αντιστάσεων στις αρτηρίες της μήτρας, θα εντοπίσει τις μητέρες που έχουν αυξημένη πιθανότητα να εμφανίσουν υπέρταση ή προεκλαμψία στη κύηση ή και πλακουντιακή δυσλειτουργία που θα οδηγήσει σε ελλάτωση της εμβρυϊκής ανάπτυξης (μικρό έμβρυο).